Czas powstania: 1580-1618. Została wzniesiona przez Jana Zmoyskiego. Styl jej można nazwać włoską formą fortyfikacyjną obejmującą zamek oraz miasto. Część bastionów tej budowli różni się od siebie, spowodowane to zostało ukształtowaniem terenu. Całość tej twierdzy ma kompozycję zamkniętą dośrodkową, obejmującą obwód bastionowo – kurtynowy oraz fortyfikacje zewnętrzne. Kurtyny siedmiu bastionów przeprute są pięcioma bramami i furtami. Obwód twierdzy składa się z wielu elementów składowych. Niegdyś w jego skład wchodziły oskalpowania zewnętrzne oraz kamienny kordon, trzy bramy otwierały się na główne szlaki: Lwowski, Lubelski i Szczebrzeski. Cała twierdza otoczona była fosą. Ten bastion był techniczną nowością na tych terenach. Budowla ta była kilkukrotnie przebudowywana i modernizowana np. przez Jean’a Mallet de Graville. Twiedza zbudowana została z czerwonej cegły i piaskowca użytego do dekoracji. Po powstaniu styczniowym straciła funkcję bojową, uznano ją za przestarzałą, po części została zniszczona, przeznaczona na więzienia i magazyny.